《咏月追和韩昌黎韵》拼音版

宋代刘黻

yǒngyuèzhuīhánchāngyùn--liú

chūqiūshíhàoyuèláicāngmíng

báigòngquènéngjiànlíng

féngguìyīnháikuīxíng

liángjìngshǔguānghuáqīngmíng

liè宿tāocǎicǎoxiūxuànyíng

hàodànglíngcháfànyíngjiéxiānzhǎnglěng

ménjìngsòngjiāchuāngzhàojùnjīng

gāojiànqiáogèngyuǎnjìnlíng

zhúfēngyáosuǒsuìhuāyǐnglièpīngtíng

jìngzuòchánānshìxiánxíngshīràotíng

yínzhànjiàxuánxiàngrènwénxīng

chùchuánshuíjiājiǔsàntíng

shēnguībēishuàipéngpíng

shuǐkuòpíngliánshānyuǎnqīng

yǒuxīnzhǒulúntíng

shénshèfāngzhūliūpíng

fānqínjǐngpíntīng

tiānjìnshěnshěnjiōng

广guǎnghánfēishājièbiànhuīyíng

yíngquētiānzhīliàngyáojiērènluòmíng

刘黻简介

唐代·刘黻的简介

刘黻

(1217—1276)温州乐清人,字声伯,号蒙川、质翁。少读于雁荡山僧寺,理宗淳祐十年试入太学。以上书忤执政,安置南安军。及还,复极言政治得失。以材署昭庆军节度掌书记,由学官试馆职。历监察御史,改正字,官至吏部尚书兼工部尚书、中书舍人。元兵陷临安,陈宜中谋拥二王,迎黻共政,行至罗浮病卒。有《蒙川遗稿》。

...〔 ► 刘黻的诗(207篇)