《题宗忠简公诰(王黼时为少宰,署名诰上)》拼音版

明代宋濂

zōngzhōngjiǎngōnggàowángshíwèishǎozǎishǔmínggàoshàng--sònglián

qīngchéngyāojìnliányúnzhěquǎnyángzàidōulóngzài

bǎiniánjiùshānwànzhǎngruòbīngjiě

jīngchéngliúshǒushìháoyǎngtiānxuěfēngxiāosāo

báizhàoběichìshǒuzhàngsānqiūtāo

jiátiāntiānwèifāngměngshìwénfēng

xùnguótiāntōngwèizhōngyánfǎnnán

gānshàngshūliúzhìzūnchéngdōngnánxún

chuángsānjiàoxīngluòfēitiānsòngliángyóurén

gōngchéngzhìláiyīngjiéduō

jūnhóuxīnshìhànhóuwěiyīngshēngguānqiān

láihènshēngshìchíqīnguānzhōngyǒng姿

měiguòxiāngyóushùlúngàokuàngshìdāngshíwèi

quèqiáncháozhāngcàiqúnjiānchéngjiān

guósuīwèiluànzhèngxiānwángwànméngchéncóngshǐ

jiēbèizhēnchénzéijūnzhìkòuféishēn

xìngmíngyǎnshàngǒujūnhóuzàiwèinéngchēn

hóuhóushènchēnshuí使shǐcāoguójūn

jūnjiànbiànjīngzhèngquánshèngjiāngnántiānjīn

宋濂简介

唐代·宋濂的简介

宋濂

宋濂(1310—1381)字景濂,号潜溪,别号玄真子、玄真道士、玄真遁叟。汉族,浦江(今浙江浦江县)人,元末明初文学家,曾被明太祖朱元璋誉为“开国文臣之首”,学者称太史公。宋濂与高启、刘基并称为“明初诗文三大家”。他因长孙宋慎牵连胡惟庸党案而被流放茂州,途中病死于夔州。他的代表作品有《送东阳马生序》、《朱元璋奉天讨元北伐檄文》等。

...〔 ► 宋濂的诗(184篇)