《同社中诸子赋百韵》拼音版

明代释函可

tóngshèzhōngzhūzibǎiyùn--shìhán

luòduōshìgònghǎicǎnshūjǐngníngbiāoduànchuī

zhòuwéncānghǒujiànluànxīngchuíchūnjǐnhuāwèiqiūláicǎoxiānwēi

kuàngdāngyánnínghuāngqiànshíxuěchōngnièshāduōrènchuī

kànxīnshìguìānjiàshíjǐnwènshénshénzhī

qiúfāngràoshùtànzhīshìchángqiānzhérénqíngshuǐbànzhī

xiàngchùdànjiágèngshuíquègōngsūnnánxúnzhōngzi

gōngshèzhàngdǒngshìjiǔwéizuìgānléixièlèifēngěng

chūménchìchùshǐzhìcānchàjiāyuǎnnánsuōchóukuāntiān

shūpíngsāiyànjiěpèiqiànjīnguīzhījuéshēngbìnwéiròuzài

nángkōngcúnyǐngdiāoxiànyángxīngàoshānguǐméizhàochí

ǎiyánchángbàoyǒngzhīzòngěrpínjiānbìngxìnglín

tóulíncángbàoshìqièrénchīguóguānqínzhōngháojiéér

lányānlǐngyuǎnwénzǎoliùcháochī鹿zǒukànáozhúfēibìngzhì

chìjīnghuǒjiétiězuǐshìgāngchuíjūnēngāngshēng

qiúrényòuyuànzhìshèngérzhìwèifányōuzhǎngyīnduōnánléi

xíngróngsuīgǎojīngkěnjiàohuīwényǎnshèngjiǎoxiāngyánzhuōzhuī

dàncúnshíxiāngyòngmǎishāntuōwàngchéngguōtánjīngnàobiānchuí

yùntuízhīzhènshàngkānzhīzhuólóngchángbáishíméi

zhǎngjiāngháimiǎomiǎoguīniǎozhèngméi怀huáifāngqièchūntángmèng

zhōngcháoláoduǎnànshìshìzhǎnghónggōngtūnjīngjìngzhǐhuī

wéiyīnliǎngxiùlěnghuāngzhǒngfēngshǐtáiyóushòu

táimóukàn广guǎngzòngzhìzuīwēiniúshézǒujiàochí

dōngmíngguānchūběizhèncánbēi西xiùshìnánlínèshì

gānkūnréngkuòlíngshūránqīngxuèdàosānxiázhāohúndàojiǔ

jiēkāiwángzhúmiànhuànbiànshīdǎndàndāngkōnggānwéiduì

guàiwǎngliǎngxiǎnxiáqióngyōutōngyánxiánqíngjiàn

bēngsōuxiǔmiàosuǒxiānqīngxiàoxuánfēng

hánguānfǎnhuábiǎoláichíchéngjiāofànshāotánzhǔ

jiějiāngxīndàipōuquèjiùfānshīcóngshābàochēníngchāsuí

hóngtāozhòujiéwánxìngnánzhìguòyángxióngshìměiféngānshí

bīngxīnyìngchèlánwèifāngruíjiāojiǔwénliángzài

jiānshēnyuèqiújìngòngbānzhuīqiānxúnshíwāngwāngwànqǐngbēi

chuángróngyǎnyǎngxiāngzhìrènbǎixìntǐngkuángyuánběn

xióngtánlièzhèngmiàochūchuízhòucuīyínxìnghánshuāngqìnshī

fēnduōdiàozàolíngcánkāntóngshǎngxīnpiān

tóngwèizuòcuànsōngshízànliáoèrzitīnglùnjǐnchéng

qiěpāoqiānzàihànxiāngpiànshíxiǎorényīngxuélǎozāi

duìnéngshèānmìngsuǒshīguǎnníngcéngdàimào

dàoxìndōngxiānshēngjiāngzhīzhǐwénqiúyǒuchóuwèixiàn

zuǒshìsāndōuguìqīngshīyánzhùbǎnwèishuǐdiàofēi

juéxīnyóucǎishèliánhènshuāishāndōngbáijiāngzuǒláihuán

zhíěrěrràngdēngtánzhòngsuǒtuīchuīshēngyuēzijìnzhùyāojiàn

liúshānghànshírénjiànhànkōngchéngzhāojiùqīngcǎoéméi

sāopíngyuàntiānsòngbēichàngchóuhúnyànláiwǎngwàng

jiǔnàichùjiéyīngdàochíxīnrénzhuōjǐnjiàochī

chángshìwànniándìnghǎojiāngcángdònglēizhōng

jièshāng怀huáixíngxiánjìnchīguǒnénglexìngmìnggèngwènānwēi

fèngniǎomíngshùnlóngzhǐshòutāotāozhějiēshìruòwèi

shìshìnánshíxīnwēikuīyúnzhōngjiǎoyuèzhǎngkuī

yíngzhīzhàohuòsuǒtóuzhūzijiē

释函可简介

唐代·释函可的简介

释函可(1611-1659),字祖心,号剩人,俗姓韩,名宗騋,广东博罗人。他是明代最后一位礼部尚书韩日缵的长子。明清之际著名诗僧。

...〔 ► 释函可的诗(920篇)